Mama, babcia, siostra. Koleżanki z klasy, koledzy ze studiów i przyszła teściowa. Codziennie jesteśmy oceniani przez innych – wystarczy szybkie spojrzenie, by mijani ludzie wyrobili sobie o nas zdanie. Tak działa stereotyp w swojej najbardziej pierwotnej funkcji.
Mózg człowieka to niesamowita maszyna. Wbrew negatywnemu pijarowi, jaki aktualnie otacza słowo „stereotyp”, jest to jeden z podstawowych mechanizmów pozwalających człowiekowi pierwotnemu przetrwać. Gdybyśmy mieli świadomie przetwarzać każdą informację, która nas otacza, analizować ją i uczciwie oceniać… Prawdopodobnie byśmy zwariowali. Albo umarli z głodu – szacuje się, że gdyby mózg człowieka zachował pełną plastyczność do uczenia się, interpretowania i poznawania świata musielibyśmy dostarczać sobie kilkadziesiąt tysięcy kalorii.
Stąd między innymi stereotypy. Uproszczenia, które pomagają nam reagować, gdy widzimy zagrożenie; wzbudzić zainteresowanie, gdy coś wydaje się podejrzane; w końcu: zbudować pierwsze wrażenie.
Opinię na temat drugiego człowieka wyrabiamy sobie w ciągu pierwszych kilkunastu sekund. Wygląd odgrywa jedną z kluczowych ról. Postrzegamy świat zmysłami: wzrok, zapach, słuch, dotyk. One pomagają nam odnaleźć się w rzeczywistości.
Na pewno niejednokrotnie usłyszałeś, że powinieneś się ubrać w ten i inny sposób. Ktoś w rodzinie rzucił w Ciebie nieśmiertelnym hasłem „nie wyjdziesz tak z domu!”, ktoś inny obgadał za plecami niemodne zestawienie.
Tylko zaraz… niemodne?
Kocham XXI wiek za to, że pozwala nam na wszystko. Kocham modę za to jak wielobarwna się stała. Wielokulturowa. Spokojna i dystyngowana, szalona i zadziorna, rockowa lub w stylu disco. To właśnie moda pozwala nam wyrazić siebie, ale też schować się lub pokazać swoje odmienne oblicze. Jeszcze nigdy moda nie była tak liberalna, nie pozwalała każdemu na bycie sobą. I nawet jeśli mówisz, że nie masz z modą nic wspólnego, to od niej nie uciekniesz. Encyklopedia PWN mówi, że:
«sposób ubierania się, czesania i makijażu popularny w jakimś okresie lub miejscu»
A teraz popularne jest wszystko!
Dlatego korzystaj z możliwości jakie daje Ci wygląd, korzystaj z nich świadomi, ale pamiętaj: stereotypy mają ułatwiać życie. Są te dobre, ale też krzywdzące. Jesteś świadomym człowiekiem i od Ciebie zależy ostateczna ocena, którą wystawisz drugiej stronie.
Dziś pytam się Ciebie: co mówi o mnie moja stylizacja? Zabaw się w analityka. Daj znać w komentarzu.
Mam na sobie: satynowa spódnica midi Bonprix || biała koszula oversize Mango || krótka kurtka puchowa we wzór moro: Zara || sportowe białe buty: Adidas
Jestem podobnego zdania. Ubieram się tak jak chcę i w to co mi sie podoba. Nie kieruję się tym co o mnie myślą inni. Jeśli nie podoba im się to, w czym sama jestem ubrana, to nie mój problem ale problem który dotyczy ich. Co ciekawe to nie bliska rodzina narzucała mi to jak mam sie ubierać, ale ludzie z którymi nie byłam aż tak związana oraz z którymi nie miałam tak zażyłych kontaktów.
Na co dzień lubię wygodne, luźne ubrania. Jeansy, koszulkę plus wygodne baleriny czy trampki. Również lubię, ze obecna moda pozwala nam na praktycznie wszystko!