Outfit #67 - Romantic Sunset - Sylwia Błach

Jakże piękne jest słońce, gdy się rozpłomienia
Rzucając nam dzień dobry! Jak wybuch z ciemności
– Szczęśliwy ten, kto może pozdrowić w miłości
Swój zachód promienniejszy nawet od marzenia!

Wspomnę!… Widziałem… kwiaty, źródło, łan, w dolinie
Omdlewały jak serce drżąc pod jego okiem.
– Prędzej, do horyzontu biegnijmy przed zmrokiem,
By schwytać jeszcze skośny promień, zanim zginie.

Ale znikającego próżno ścigam Boga;
Cesarstwo swe pośpiesznie roztacza Noc sroga,
Czarna, mokra, febryczna, pełna grozy głuchej;

Woń grobów płynie poprzez ciemność, a przy bagnie
Moja dreszczem przejęta noga miażdży nagle
Zimne ślimaki i niespodziane ropuchy.

Charles Pierre Baudelaire, „Romantyczny zachód słońca”

How beautiful is the sun when freshly it rises,
Like an explosion sending us its greeting!
— Grateful is the one who can with love
Salute its setting more glorious than a dream!

I remember ! I have seen all, flower, stream, furrow,
Swoon under its eye like a palpitating heart.
— Let’s run to the horizon, it is late, let’s run fast,
To catch at least an oblique ray!
But I pursue in vain the God that retreats;
The irresistible Night etablishes its empire,
Dark, humid, baneful and full of shudders;

An odor of a tomb in the shadows swims,
And my frightened foot crumples, on the marsh’s rim,
Unpredictable toads and cold slugs.

Charles Pierre Baudelaire, „Romantic Sunset”

all photos by Patrycja Artowicz <3