Melduję się!

Dzisiejszy poranek jest… inny. Inny niż poranki przez kilka ostatnich tygodni. Spokojny. Wręcz mogłabym stwierdzić, że nudny, gdyby nie fakt, że się wcale nie nudzę. Odpoczywam.

Słucham Placebo, ostatnio coraz częściej goszczą w mych głośnikach. Obserwuję ogromne płatki śniegu fruwające za oknem i mrużę oczy przed dziwną jasnością, która przebija się przez zasłonę chmur… Nie zdziwię się, jeśli zaraz wyjdzie słońce. Będzie ślicznie.

Prawdopodobnie jestem już po egzaminach. Piszę: prawdopodobnie, ponieważ czekam na jeszcze jeden wynik. Poziom tego jak napisałam wskazuje wyraźnie, że w weekend czeka mnie poprawka. Ale póki co mam nadzieję na cud i pozwalam sobie na spędzenie kilku godzin rozkosznie nic nie robiąc… Nie czyniąc… Niewiarygodne jak cudowne to uczucie wstać rano i wiedzieć, że czekają cię tylko przyjemności, że koniec z ciągłą nauką i myśleniem o projektach do zrobienia!

Sesja wykańcza umysł i ciało.

Wbrew jednak wszystkiemu, mam całą listę rzeczy do zrobienia dzisiaj. Ale jeszcze godzinka relaksu, jeszcze godzinka…

A potem? Wir pracy, którą jednak uwielbiam!

Zostały mi trzy dni na napisanie opowiadania do pewnej tajemniczej antologii… Powiem tylko tyle: klimaty gore. Pomysł na szczęście już mam, pora tylko usiąść przed komputerem, uśmiechnąć się do monitora, ładnie poprosić: literki, słuchajcie się mnie dziś i zacząć pisać. Wyrobię się, muszę…

Wieczór natomiast w Poznaniu. Dziś nagrywamy reklamę Polibudy oraz audycję radiową z moim udziałem. Już wkrótce będziecie mieli okazję usłyszeć mnie na antenie radia Afera. I, oczywiście, zamiast zastanawiać się co powiem, to jak typowa JA siedzę i kombinuję co by tu ubrać. Za dużo mam rzeczy w szafie.

I to w sumie… tyle na dziś. Przyznaję, że czuję się rozleniwiona i nawet nie chce mi się tej notki dłuższej pisać. Dlatego melduję posłusznie co u mnie słychać ;), pytam co u Was i proszę: trzymajcie kciuki wieczorem, bo będzie się działo! 🙂