Jak zbudować pewność siebie – o miłości własnej słów kilka

Droga prowadziła przez las. Gdy GPS pokazał nam, że mamy kierować się wąskim przesmykiem – zwątpiłyśmy, czy nie oszalał. Samochód cicho protestował, gdy pokonywałyśmy kolejne nierówności, nie wiedząc, czy dobrze robimy. Wizja mordercy, który podał nam zły adres i ściągnął w środek lasu powoli rozkwitała w naszych głowach. Byłyśmy we dwie: nastolatka i dorosła kobieta. Gdy za kolejnym zakrętem i po pokonaniu kolejnej kałuży ujrzałyśmy pierwsze przebłyski światła, zaczęłyśmy odzyskiwać pewność siebie. Przyspieszyłyśmy…

Przed nami wykwitła olbrzymia przestrzeń – pośród niczego znajdował się obiekt agroturystyczny, który był celem naszej wędrówki. To właśnie tam odbyła się jedna z moich pierwszych profesjonalnych sesji zdjęciowych, z której wiele lekcji pamiętam do dziś. Andrzej uczył mnie wyrażania emocji, myślenia o tym co chcę na zdjęciu przekazać, a kochana mama dzielnie trzymała blendę. Spędziliśmy kilka godzin krążąc wśród pól i chałup, owijana byłam różnymi tkaninami, a w głowie tłukła się jedna, najważniejsza lekcja: zdjęcie to emocje.

Dziś pokazuję Wam zdjęcia z najbardziej emocjonalnej sesji moich ostatnich miesięcy. Jednej z najtrudniejszych, ale jednocześnie takiej, o której marzyłam od dawna. Chcę, by te fotografie niosły ze sobą nie tylko przyjemność wizualną – chcę porozmawiać o pewności siebie i miłości do swojego ciała.

Skąd się bierze pewność siebie?

Na to pytanie składa się wiele czynników i pełnej odpowiedzi być może udzieliłby profesjonalny psycholog. Ja nim nie jestem. Wiem jednak, że sama nad pewnością siebie pracowałam latami. Nie wierzę w to, że można pokochać każdy fragment swojego ciała – każdy z nas ma coś, co w sobie nie lubi, to ludzkie i normalne. Wierzę jednak, że każdy z nas może pokochać siebie w całości. Nie składamy się z miliona różnych, oderwanych od siebie elementów. Nie jesteśmy jak kolorowanka, w której wystarczy wywalić kredkę w niepodobającym nam się kolorze i pozamiatane. Bardziej przypominamy puzzle – nie każdy z nich musi się nam podobać, ale w oderwaniu od reszty nie mają sensu, tylko wszystkie razem tworzą piękną całość.

Jak pokochać siebie?

Przez lata byłam chorobliwie nieśmiała. Bałam się podejść do znajomych, nie wiedząc jak prowadzić rozmowę. Teraz, gdy patrzę z perspektywy czasu, widzę, że związane to było między innymi z brakiem pewności siebie i z tym, że nie umiałam bezwzględnie siebie kochać. Uczy się nas, że mamy być dobrzy, altruistyczni, pomocni. Mamy dostrzegać czyjeś cierpienie i reagować. Jednak wierzę, że podstawą, by pomoc przynosiła coś dobrego także dla nas, jest miłość do samych siebie. Bardzo ciężko kochać innych miłością bezinteresowną, jeśli nie zna się miłości własnej. Miłość do siebie oznacza akceptację – tego, jak się wygląda, jakim się jest. Oznacza też świadomość – co robię dobrze, jakie mam mocne cechy, a jakie złe. Nad którymi mogę pracować, a które mogę zaakceptować, bo aż tak bardzo mi nie przeszkadzają. W końcu miłość do siebie to dbanie o swoje ciało, o zdrowie, kondycję. O fizyczną część naszego życia, ale także o psychikę.

Sposoby na pokochanie siebie

Zaczęłam od historii mojej przygody z aparatem, bo to jeden z kluczowych elementów na mojej drodze ku pewności siebie i samoakceptacji. Wiele kobiet w Polsce boi się zdjęć, reaguje panicznie, gdy mają stanąć przed obiektywem. Kompleksy związane z wyglądem dają o sobie wtedy znać. Tymczasem gdy ktoś nas fotografuje, pokazuje nam, jak nas widzi. Ten obraz nas często zaskakuje – jest zupełnie inny od tego, który widzimy w lustrze. Uczy nas, że to, jak widzimy siebie, nie jest równoznaczne z tym, że inni nas tak widzą. Właśnie od fotografów nauczyłam się, że gdy ja patrzę na zdjęcie i widzę w sobie mnóstwo wad, oni śmieją się, że w życiu ich nie zauważyli. Kompleksy często są urojone.

Z czego wynika niska samoocena?

Od najmłodszych lat bombardowane jesteśmy obrazami tego jak powinnyśmy wyglądać. Zaczynając od księżniczek w bajkach, przez lalki, aż po gwiazdy pop, które są idolkami młodych dziewczyn. Potem zaczyna się oglądanie reklam, przyglądanie w lustrze i podążanie za ideałami. Wiele młodych dziewczyn w ogóle nie wie jak wygląda prawdziwe ciało. Oglądałam kiedyś dokument nagrywany w Wielkiej Brytanii. Nastolatkom prezentowano zdjęcia narządów płciowych – reagowały obrzydzeniem i szokiem, mimo, że deklarowały, że na co dzień oglądają pornografię i dążą do tego wyidealizowanego obrazu. Nie były świadome, że ich ciało jest normalne i katowały się w kierunku pornograficznych ideałów. Takie zachowania widzimy na okrągło, wokół nas.

Jak zbudować pewność siebie?

Pewność siebie budowałam latami. Składają się na nią dobre słowa od rodziców, wiele sesji zdjęciowych, randki, na których byłam komplementowana, uśmiech ukochanego… Przede wszystkim jednak składa się na nią taki „pstryczek” w głowie mówiący, że nie warto się torturować i karać za rzeczy, na które nie ma się wpływu. Dbam o siebie, zdrowo się odżywiam, ćwiczę i to poczucie, że robię dla mnie to, co najlepsze, dodaje mi pewności siebie. Pomaga mi kochać siebie taką, jaką jestem.

Nie ma złotego przepisu na miłość i akceptację. Każdy z nas musi znaleźć je w sobie. Jeśli jednak chciałabym, byś zapamiętała jedną rzecz z tego tekstu, powiem: bądź dla siebie dobra. I oczekuj, że inni też tacy będą. Masz do tego prawo. Masz prawo być tym kim jesteś i taką siebie lubisz. A spełnianie czyiś oczekiwań wywal do kosza. To już dawno nie jest modne.

Mam na sobie: komplet bieliźniany od Marilyn
Zdjęcia: Aleksandra Rohde

Szukasz pomysłu jak zbudować pewność siebie, ale wkurza Cię, że nie umiesz się zorganizować? Przeczytaj mój post o zarządzaniu czasem „Jak zarządzać czasem i dotrzymać postanowień noworocznych” – satysfakcja z własnego życia na pewno pomaga w pielęgnacji miłości własnej!